My top 10 Shoujo Animes – En sevdiğim 10 Shoujo Anime

Listeye geçmeden önce hemen belirteyim: Bahsedeceğim animelerin hepsi shoujo değil aslında. Bazıları josei; bazıları da (aslında biri, Avatar the Last Airbender) nasıl kategorize edeceğimi bilemediğim çizgi diziler… Ama şu da var ki, listeyi “en sevdiğim 10 anime” diye yapmış olsam Full Metal Alchemist, Death Note, Rurouni Kenshin ve bilumum animeler de burda olacaktı; aşağıdaki sıralama iyice daldan dala seken bir listeye dönüşecekti… O yüzden listemi “romance” ile sınırlı tuttum; daha çok romantik komediye ağırlık verdim (Avatar da komedisi yüzünden bu listeye dahil oldu) ve ortaya aşağıdaki sıralama çıkmış oldu.

Bu arada listede çok bilinen ve sevilen “Clannad”, “Ef – A Tale of Memories / Melodies”, “Canon”, “Honey & Clover” gibi yapımlar neden yok diye merak edenler varsa hemen söyleyeyim: Shoujo da olsa, bebek gibi çizilen kız karakterlere ve özellikle bunların bebek sesiyle seslendirilmesine kesinlikle tahammül edemiyorum arkadaşlar!! (Bahsettiğim şey chibi değil bu arada; hani şu Clannad’daki esas kızı hatırlayın mesela, öyle tiplerden bahsediyorum.) Bunlar bana sevgilileriyle “aşkitooooom, ama noluysuuuuunnn” falan diye konuşan o salak tikky kızları anımsatıyor. (Iyyy, bak tüylerim diken diken oldu gene!…) Kısacası, shoujo’larda fazlasıyla bulunan salak kız karakterlere tahammülüm yok… Ama öte yandan tsundere‘leri de sevmiyorum. Erkeklerin itilip kakılmasına da, en az kızlarınkine olduğum kadar karşıyım (hakkaniyet, eheh :)) Yani benim romantik lise komedisinden beklediğim klişelerin dışına çıkmayı -bir şekilde- başaran; içinde birazcık da olsa orijinalite bulunduran karakterler ve hikâyeler… Ve özellikle ayakları yere sağlam basan kadın kahramanlar. Aşağıdaki listeyi görünce ne demek istediğimi daha açık bir biçimde anlayacaksınız. (Fakat yine de, özellikle son 2-3 taneye gelince epeyce kararsız kaldığımı itiraf etmeliyim… Bu listeden sonra bir de “mansiyon alanlar” diye bir liste yapacağım sanırım; çünkü Kare Kano’ya, Kaichou wa Maid-Sama’ya, Kimikiss Pure Rouge’a haksızlık ettiğimi düşünüyorum…)

Ehemmm, bu kadar önsöz yeter! İşte Hikaru-ivy’nin top 10 shoujo animeleri! —Dı-nı-nı-nınnnnnn!—

1) Rose Of Versailles

İşte hayatımda en çok sevdiğim, ilk görüşte (izleyişte) âşık olduğum (ki, 14 yaşında falandım; anime kelimesinin anlamını bile bilmiyordum…), yıllar sonra yeniden izlemeyi başardığım zaman en eski dostuma kavuşmuş kadar mutlu olduğum, her bölümünü defalarca izlediğim… dünyalar güzeli anime. Hatta bence bu bir anime değil, bir başyapıt: 1980’lerde yaratılmasına rağmen çağının çok ileride bir animasyon tekniğine, alegorilerle dolu muhteşem bir hikâyeye, ve belki de sinema ve edebiyat tarihinde gördüğüm aşkların en etkileyici olanlarından birine sahip muhteşem bir sanat eseri…

Belki abarttığımı düşüneceksiniz; fakat hayır: Fransız devrimini anlatan, Japon bir kadın mangaka (Ryoko İkeda) tarafından yaratılan bir hikâye, 21. yy’da dünyanın dört bir tarafından milyonlarca kadını (bunların arasında da benim gibi “müşkülpesent” bir Türk kızını) bu kadar etkilemeyi başarmışsa, abartmıyorum demektir… André’nin Oscar’a olan aşkında hepimizin kalbine dokunan bir şey var: Çünkü tam da “imkânsız aşk”ın tanımıdır bu sevgi. Öncelikle, o çağın Fransa’sında evliliği imkânsız kılan bir sınıf ayrımı var André ve Oscar arasında. Bunu bırakın, Oscar’ın cinsiyetiyle ilgili sorunları var; uzun bir süre kadınsal duygularının farkında bile değil… Bu da yetmezmiş gibi, gün gelip de kendini bir kadın olarak görmeye başladığı zaman ise, içinden taşıp gelen duygular bir başkasına, Kont Axel Von Fersen’e yöneliyor ki; zavallı André’ciğin böyle bir adamla (soylu! zengin! mevki sahibi! yakışıklı!) aşık atması mümkün değil… Fakat bütün bunlara rağmen, sevdiği kadının hizmetinde olmaktan ileri gidemeyeceğini, hatta gün gelip belki de onu kendi elleriyle evlendireceğini bildiği halde André Oscar’ın yanında olmaktan hiç vazgeçmiyor: “Sen ışıksın, ben gölgenim…” Ve bu muhteşem aşkın gelişimine kalbimiz titreyerek tanıklık ederken, bir yandan da Fransa’da o çağda neler olup bittiğini, devrime giden olayların nasıl yavaş yavaş biriktiğini, en sonunda sel suları gibi önüne gelenleri nasıl yıkıp geçtiğini heyecanla izliyoruz. Ayrıca, vicdan sahibi bir insanın, inandığı ve yetiştirildiği değerler ne olursa olsun, en sonunda doğruyu bulup haklı olanların safında yer alacağını General Oscar François de Jarjayes bize pek güzel anlatıyor…

 RoV hakkında söyleyeceklerim elbette bu kadarla sınırlı değil. Ama bu listede 9 animeden daha bahsedeceksek çenemi kapatıp burda kesiyorum. İsteyenlerle Oscar hakkında sabaha kadar konuşabilirim, o ayrı!

2) Avatar The Last Airbender

İşte bir başka başyapıt daha! Nickelodeon’un küçükler kadar büyüklere de armağanı. Fantastik bir dünyada geçen bir macera hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı!

Kimi animeseverlere fazlaca Amerikan-vâri gelebilir; ama Avatar’daki espriler ve olayların akışı doğrusu benim pek hoşuma gitmişti. Aksiyon da tam kararındaydı. İzlerken bir an bile sıkılmadım. (Halbuki itiraf etmek gerekirse ben shounen animelerde hemencecik sıkılan birisiyim; bir dövüşün on bölüme uzaması çocukluğumuzda izlediğimiz Tsubasa çizgi filminde bir maçın elli bölüm sürmesini hatırlatıyor, içime afakanlar basıyor!) Ayrıca bütün karakterler birbirinden harika, birbirinden sevilesiydi: Çocuksu (keloğlan keleş oğlan) Aang, anaç Katara, muzip Sokka, “tough” Toph, asi prens Zuko, süper bilge amca Iroh, hatta femme fatale Azula bile canım ciğerim oldular! Yirim hepsini, yirim! Ama en çok da sevimli lemur Mommo’yu yirim 🙂

3) Ouran High School Host Club

Aslında Ouran’ı bu kadar çok sevmiş olmam benim için epey şaşırtıcı: Konusu itibariyle “ıykkk!” deyip derhal ortamdan kaçarak uzaklaşmam gereken bir animeydi. Öyle host club’lar-most club’lar bize ters işler anacım… Hele “brotherly love” falan… Hatta sırf bu yüzden ikinci bölümde nerdeyse izlemeyi bırakıyordum. Ama iyi ki de devam etmişim. Çünkü bu kadar hoş ve boş bir şey daha izlememiştim hayatımda. Çok güldüm! Çok eğlendim! Efsanevi Amerikan dizisi “Seinfeld”in “A show about nothing” şeklindeki tagline’ı aynen bu çizgi film için de geçerli (sadece ilk bölümle son iki bölümde biraz gelişme görüyoruz; zorlarsanız buna 8 ve 16’yı da dahil edebilirsiniz); fakat yine bütün karakterlerine ayrı ayrı hasta olduğum animelerdendir kendisi: Cool esas kızımız Haruhi (ki böyleleri shoujo dünyasında fazla yoktur…), travesti baba, host club’daki bütün yakışıklılar… Hele Tamaki’nin o muhteşem prens charming görünümünün altındaki çocuksu halleri, oyuncak ayısıyla uyumaları, küsünce köşesine çekilip mantar yetiştirmesi falan yok mu… Arggghhh, tutmayın beniiii, öpüjeeeem!

4) Skip Beat

Bir başka sıradışı anime daha: Esas kızımız “Ezel” dizisinden fırlamış gibi mübarek; “pop idol” Shoutaro tarafından kirli bir mendil gibi (nayırr! nolamazzz!) kullanılıp atıldığını fark ettiği anda bir intikam meleğine dönüşüyor! Ve bu intikam uğruna göz kamaştırıcı TV dünyasına adım atıyor! Sonrası, harika bir hikâye, göz kamaştıran çizimler (ah bir de Tsuruga Ren’imizin çenesi bu kadar uzun olmayaydı…), ve tadı damağımda kalan bir anime… Maalesef mangası devam ederken anime haline getirildiği için hikâye pat diye ortada kalıverdi, Corn’un Ren olduğu bile açığa çıkmadı; ama bu bile Skip Beat’in en sevdiğim animelerden biri olmasını engelleyemedi. (Hatta dayanamadım, manga okuma alışkanlığım hiç olmadığı halde Skip Beat’in mangasını buldum, hikâyenin devamını oradan öğrendim.) Animede intikam hikâyesinin verdiği manevi tatminden çok, yıldızların dünyasının çok gerçekçi ve çok eğlenceli bir biçimde anlatılıyor olması hoşuma gitti. Hele o eski dizinin yeni uyarlamasını çektikleri sahnelere ve Kyoko’nun Mio’yu yaratma sancılarına resmen bittim; bir aktrisin ruh hali bu kadar mı güzel anlatılır?? İkinci sezonunu sabırsızlıkla bekliyorum (yaparlar heralde, di mi? di mi??)

5) Lovely Complex

Bir başka sıradışı anime daha. Esas kızımız salak değil, esas oğlanımız aşırı derecede cool değil (hatta cool’dan çok “kawaii” olduğu söylenebilir), ve beklenenin aksine, kız oğlandan 20 santim kısa değil: Oğlan kızdan 16 santim kısa! Ve işte karşınızda dünyanın en şeker lise aşkı hikâyelerinden biri!

Lovely Complex’i öyle çok sevmiştim ki, Live Action’ını izlediğim (ve beni Uzakdoğu dramalarıyla tanıştıran) ilk diziydi kendileri… Verdiği mesaja da bayılmıştım elbette: “Dış görünüş önemli değil. Yeter ki kalpler bir olsun…” Çok bilindik; ama çok da zor kabullenilen bir mesajdır bu; öyle değil mi efenim? Beklentilerimizi, alışkanlıklarımızı silip atmak kolay iş değil… Ama Risa’yla Otani’nin aşkına dalıp gidince bir süre sonra boy farkını fark bile etmediğinizi görüp mutlu oluyorsunuz. Önyargılarımızı tedavi etmek için en faideli animelerden biridir LoveCom.

6) Nana

İşte bu seri beni tam anlamıyla şoke eden animelerdendir. Josei olduğu için genç kızlardan ziyade genç kadınlara hitap eden bir yapımla karşı karşıya olduğumuz aşikâr; fakat bunu bilmeme rağmen bu kadar ağır bir dram beklemiyordum! Pek çok bölümü gözyaşlarıyla izledim. Ama sevdim mi, hem de nasıl: 47 bölümü iki günde su gibi içtim diyebilirim… Fakat benden uyarması; seks, sigara, uyuşturucu, jigololuk, şiddet, punk müzik ve benzeri kavramlardan hoşlaşmıyorsanız, bu animeye kesinlikle yaklaşmayınız!

Nana, bir tesadüf eseri karşılaşan ve isimleriyle (Nana) yaşlarından (20) başka bir ortak noktaları olmayan iki genç kızın aynı evi paylaşmasıyla başlayan dostluğunun öyküsü… Ben rockçı Nana’nın hastası oldum. Bu kadar arıza, ama bu kadar masum bir kadın karakter daha olamaz! Diğer Nana’ya, yani Hachi’ye ise çoğu kez gıcık oldum; bazen de acıdım… Ama beni en çok ağlatan, animenin başlarında adamdan bile saymadığım, sevgili, fedakâr Nobu’ydu galiba… Bir de, Shinichi’nin hikâyesi yürek parçalayıcıydı.

Çizimler (Ai Yazawa! Önünde saygıyla eğiliyorum…), müzikler (hele de Rose parçası! Loop’a alıp saatlerce dinleyebilirim) tek kelimeyle enfesti. Nana, her kadının mutlaka izlemesi gereken bir anime olarak kişisel arşivimde yerini aldı. (İleride kızım olursa ona da izleteceğim. Ama kesinlikle 18 yaşından sonra!)

Bu da Rose (ya da Broken Rose):

http://www.youtube.com/watch?v=GojtNiEfFCs

7) Kimi Ni Todoke

İşte Nana’nın antagonisti, panzehiri, tam zıddı olan anime: Şeker mi şeker bir hikâye. Tam bir shoujo.

Hikâyemiz asosyal ve fazlasıyla saf kızımız Sawako’nun lise hayatını anlatıyor: Uzun düz siyah saçları ve hakkında çıkan “hayaletlerle konuşabildiği” dedikoduları yüzünden herkeste bir korku yaratan zavallı Sawako’cuk aslında çok saf, çok şeker bir kızcağız. İzlerken ona sempati duymamanız mümkün değil. Ayrıca erkeksi görünümlü ama özünde çok duygusal Chizu ve olgun Yanochin’le olan dostlukları benim gözlerimi yaşarttı, acayip kıskandırdı. Kazehaya’ya gelince, Susam Sokağı’nın Edi’sine benzettim ben tipini; onun gibi sürekli sırıtıyor kerata :). Ama çok sevimli. Öyle neşeli, sosyal, herkesle iyi geçinen, yakışıklı ve de gözü Sawako’dan başkasını görmeyen bir erkek arkadaş her eve lâzım! Çizimler manga çizimlerine benziyor; benim çok hoşuma gitti. Kimi Ni Todoke’nin tek sorunu, gene hikâyenin pat diye bitivermesi! Bir sezon daha rahatlıkla giderdi halbuki… Bakalım, hâlâ umut var…

8 ) Spice and Wolf

Bu anime de son derece sıradışı: Kahramanlarımız zeki, genç bir tüccar ve ona uzun yolculuğunda eşlik etmekte olan bir Kurt-Tanrıça! Kurt Holo’nun esprileri, zekâsı, sevimliliği ve pek tabii ki o uzun kuyruğuna bittim 🙂 (Gerçi söylemeden edemeyeceğim, bence bizim kız kurttan çok tilkiye benziyordu… Neyse…) Ayrıca Lawrence’ın zeki konuşmaları ve Holo’ya olan zaafı da insanın içini ısıtan cinstendi. Bu animeyi biraz da, iki yetişkin insanın arasındaki dostluk-aşk karışımı duyguları anlattığı için sevdim. (Hep lise hep lise nereye kadar azizim…) Ayrıca Ortaçağ’da geçen, ekonomi konulu kaç anime biliyorsunuz, söyleyin bakalım. Böyle de orijinal bir konu, değişik bir tat. Üstelik bu riskli seçimi eline yüzüne bulaştırmamayı başarıyor (şahsen ben ekonomik ilişkilerin anlatıldığı kısımlarda da hiç sıkılmadım. Yalnız İngilizce altyazıdaki eksikler ve yanlış tercümelerden kaynaklanan birtakım sıkıntılar vardı; bazen olayın mantığını anlamakta zorlanmak mümkün…).

Son olarak, opening song’u çok hoşuma gitmişti, ki şu bağlantıdan dinleyebilirsiniz:

http://www.youtube.com/watch?v=VcYAhr0ZzDc

9) Peach Girl

Şimdi, bu animeyi bu listeye almam aslında benim için de bir sürpriz oldu! Çünkü Peach Girl, tam anlamıyla bir “soap opera”, yani bildiğin pembe dizi… Bir aşk üçgeni (hatta zaman zaman dörtgen ve beşgeni), inanılmaz kötü bir karakter (Sae), bu kötü karakterin inanılmaz korkunç entrikaları, ve bu numaraları her zaman yiyen salak esas kızla (Momo) salak esas oğlan (Touji)… Acayip “cheesy”, öyle değil mi? Sadece Kairi’yi bu üçlüden ayrı tutabilirim; Sae’nin tuzaklarına düşmemeyi başaran aklı başında bir tek o vardı çünkü… Ama Peach Girl, çok şaşırtıcı bir biçimde insanın merakını çekmeyi başarıyor; kendinizi “şimdi n’olucak acaba??” diye bir sonraki bölümünü izlerken buluyorsunuz! Ayrıca Kairi’sine hastayım; bir Casanova ancak bu kadar sevimli olabilirdi! (Ah bir de çizerleri Perfect Girl Evolution’ın düştüğü hataya düşüp de erkek karakterleri bishounen’den ziyade travesti gibi çizmeyeydi, iyiydi!) Hikâye 20. bölümden itibaren çok güzelleşiyor; elindeki fırsatı kaybetmenin, aşkı ile vicdanı arasında kalmanın bu kadar güzel anlatıldığına hayret ederek izliyorsunuz. Hatta bu son bölümler sayesinde Momo’nun bütün salaklıkları ve insanı deli eden pasif tavırlarına rağmen bu şovu izlediğime değdi diyebiliyorum. Ayrıca soundtrack’i öyle güzel ki… Hele de “Kanshimi no shizuku”. Aman Tanrım, her dinlediğimde gözlerim doluyor! Sırf bu parça (+Kairi) için bile Peach Girl’ü listeye alırım.

http://www.youtube.com/watch?v=Xjbj8wYkjMw

Bir de tayvan yapımı live action’u var. Ama Tayvan dramalarını ben bir türlü izleyemiyorum; o dilleri, o oyunculukları beni inanılmaz derecede irrite ediyor. Keşke Japonlar veya Koreliler bu hikâyeye el atsa da izlesek…

10) Toradora

İşte bir “tsundere kız ve korkunç görünümlü-ama çok iyi kalpli erkek” hikâyesi daha. Ayrıca çizimler de karakterleri alıp bağrınıza basma hissi uyandıran cinsten sevimli çizgiler değil. Fakat bu hikâyede de öyle içe dokunan bir şey var ki, tüm eksilerine rağmen bu listeye almadan edemedim. Vahşi bir “avuç kaplanı” ve bir “ejderha”nın hikâyesi ilginizi çekiyorsa izlemeden geçmeyiniz.