Dinledim… Okudum… İzledim…

Şöyle ortaya karışık, kısacık kısacık yazasım var… Uzun uzun dizi yorumu yapmayı özledim aslında. Ama bu isteğimi daha ileriki vakitlere saklıyor ve şimdilik şu eteğimdekileri bir dökülmek istiyorum:

Dinledim: Teee Uzak Doğu’ya uzanıyoruz da, daha yakın doğuya neden gelmeyelim? Şöyle soydaşlarımıza doğru? Hem onlar da çekikler; di mi ama? Eheh 🙂 Sizi bilmem, ama benim Kırgız, Kazak, Özbek ve bilumum Türkî halklarına özel bir sevgim vardır. Henüz çocukken Antalya’da bir yaz kampında tanıştığım sevgili Kırgız arkadaşlarım Kültigin ve Gülina’yı hâlâ sevgiyle anarım: Ne şirin çocuklardınız siz öyle! Kültigin’in oradaki Türk okullarından birinde okuduğu için Türkçe’si vardı; ama sevgili Gülina’cıkla büyük ölçüde beden diliyle anlaşıyorduk. Gerçi o bana biraz Kırgızca öğretmişti, ben de ona Türkçe. Yüzmek kelimesinin Kırgızca’sının “süzgen” olduğunu hâlâ anımsıyorum mesela…

Şimdi bunları neden anlattın derseniz, Ulytau‘dan (Türkiye Türkçe’siyle Uludağ) bahsedeceğim de konuya girmeye çalışıyorum :). Bilenler vardır; hatta ben de epeydir (bir seneyi aşkın) haberdarım kendilerinden. Kazak-Rus müzisyenlerden oluşan bu grup çok başarılı müzikler yapıyorlar. Ayrıca her biri çok yakışıklı/güzel. Üstelik çekik, üstelik Türk! (Tamam, Türkî, ama Türkî kardeşlerimizin bence Türk’ten farkı yoktur, tek farkımız bizim atalarımızın ailenin yerinde duramayan yaramaz küçük veletleri olup onlarınkilerin “otur oturduğun yerde!” denilince söz dinleyen büyük kardeşler olması: Haliyle, bizimkiler taa Anadolu’ya göç ederken onlar oldukları yerde kalmışlar… Ayrıca dil yapıları dolayısıyla Koreli ve Japonlar’ın da uzaktan akrabamız olduğuna dair teorilerim var ki, onları duyarsanız beni Atsızcılar forumundaki gök yeleli bozkurtlara havale edersiniz diye burada dillendirmiyorum! :D) İşte bu sevgili Kazak müzisyenlerin şarkılarını dinlemeye doyum olmuyor: Keman, elektogitar ve benzeri modern rock enstrümanlarını yerel bir Kazak çalgısı olan “dombra” ile birlikte kullanıyor ve öyle hoş müzikler yapıyorlar ki, aylardır dinlediğim halde bıkmadım. İşte size bu güzel müziklerden birkaç örnek:

İlk şarkımız benim en sevdiğim şarkıları olan “Jumyr Kylysh“: Yani “Yağmur Kılıcı”. Klibi size de eski Türk destanlarını, Dede Korkut hikâyelerini filan anımsatmadı mı? 🙂

(Aynı klibi HD izlemek isteyenleri “Two Warriors” isimli videoya alalım: )

Bir başka eski Kazak türküsü Ata Tolgau:

Ve tarihi film tadında bir kliple (aslında bu official klip mi, yoksa birisi mi bu görüntüleri şarkıya uydurmuş, bilemedim…) güzeller güzeli Adai:

Bu da modern bir Türk marşı uyarlaması:

Kısacası Ulytau, Kazakistan’ın gururu olmuş durumda: Dünya çapında 2 milyondan fazla albüm satmışlar. Merak edenler için grubun resmi websitesi şu adreste:

http://www.ulytau.kz/en/home

Okudum: “Prenses’e Mektuplar” isimli websitesini bilir misiniz? (Senin bildiğini biliyorum Mavi, yorumlarına sık sık rastgeliyorum! :)) Çok bilgilendirici, çok akıcı, okunası yazıların olduğu bir sitedir; tüm prenseslere burdan önereyim hemen 🙂 İşte orada rastladığım şu yazıyı diğer Uzak Doğu- (daha spesifik olarak Japon-) severler de mutlaka görmeli diye düşündüm:

http://www.prensesemektuplar.com/2011/04/modern-tokyonun-moda-savascilari.html

Muhteşem bir yazı! Deli Capon’ların pek çok deliliğini artık kanıksamış olsam da, cosplay olayını bu derece ciddiye aldıklarından haberdar değildim. Şu anda suratına kocaman bir yaş pasta yemiş bir insan evladı kadar şaşkınım! Her millet hakkında kafamda az-çok bir stereotip vardır (yani nedir; Almanlar çalışkan ve displinli olur… Fransızlar çapkın olur… Yahudiler kurnaz olur…) ama bu Japon milletini bir türlü çözemedim arkadaş! Bir bakıyorsun deprem sonrası sükunetleri ve ülkeden en ufacık yağma görüntüsü bile gelmemesi ile “vay be, ne olgun millet…” dedirtiyor sana; bir bakıyorsun en çılgın Rio karnavalında bile göremeyeceğin çılgınlıkları yapıyorlar. Hem akıllı hem deli; dünyanın en ilginç milleti! Beni şaşırtmaktan asla vazgeçmiyorsunuz sevgili Japonlar, iyi ki varsınız 😀

İzledim: Evet, en sonunda Lee, Kimbap ve Mydestiny başta olmak üzere ağzımın suyunu akıtan çinguların yoğun övgülerine dayanamadım; Lie to Me’yi, City Hunter’ı bir kenara attım; ve The Greatest Love‘ı ben de izlemeye başladım! Hemen belirteyim, kesinlikle çinguların dedikleri kadar var: Şu anda ilk 4 bölümü izledim ve tek kelimeyle “müthiş!” diyorum. Çok komik, çok sıradışı, çok tatlı. Aslında konusu itibariyle Secret Garden’ı anımsatıyor: Huysuz ve kendini beğenmiş esas oğlan sokakta görse dönüp yüzüne bile bakmayacağı kendinden aşağı seviyedeki esas kıza tutulur ve bu gerçeği önce inkâr etmeye çabalasa da kalbine söz geçiremez… Fakat hikâyenin gidişatını tahmin ettiğimiz halde dizi bizi eğlendirmekten bir an bile geri kalmıyor: Daha ilk dört bölümde güldüğüm o kadar çok yer oldu ki, sırıtmaktan yanaklarım ağrıdı 😀 Hemen kısa kısa özet geçeyim; izleyenler de hatırlasın ve benimle birlikte gülümsesinler: Quiz show’daki üzüm sorusu… Elinde boxer’la yakalanan kız… “Çakma Hyun Bin” büyükbabanın parlak eşofmanları… Ve Dok Go Jin’in bütün mimikleri (menajer ve temsilci Moon Gu Ae Jung’dan konuşurken onları dinlemeye çabalarken girdiği haller; minibüste Ae Jung’a doktordan hoşlanıp hoşlanmadığı sorulunca kızın cevabını beklerken surat ifadesinin şekli; hepsi, hepsi! 😀 )

Bu arada, dizi şu anda çok eğlenceli ve neşeli gidiyor; ama alttan alta sağlam bir drama potansiyeli olduğunu da hissettiriyor: Esas kızımız Ae Jung’un skandallar kraliçesi olarak adlandırılması ve grubun dağılmasından sorumlu tutulmasının ardından hiç beklemediğimiz bir hikâye çıkacak, buna eminim. Muhtemelen Ae Jung; diğer kızlardan biri, yani Se Ri, Jenny veya Mi Na için kendini feda etti ve günah keçisi olmayı kabullendi… Sadece o da değil: Mühim bir kalp ameliyatı geçirmiş olan huysuz ve tatlı esas oğlanımız Dok Go Jin, hastalığının nüksetmesiyle bizi ağlatacak gibi bir his var içimde… Umarım yanılıyorumdur! (Secret Garden da az korkutmamıştı; ama neyse ki son bölümleriyle bir oh çektirdi!) Ayrıca burdaki esas kızı çok çok daha fazla sevdim ben: Soğuk nevale Ra Im’in aksine şirin mi şirin bir kızımız var burda. Gong Hyo Jin’in hayat verdiği Ae Jung, benim de gönlümü kazandı, Hyo Jin’in en sevilen aktrisler listesine girmesi gerektiği konusunda Lee’ye hak verdirtti. Ayrıca ikinci oğlan Soon Cheol de (dizideki ismini ezberleyemedim henüz… Ayrıca Kye Sang benim için hep sermin’in yavuklusu Soon Cheol olarak kalacak! 😀 ) şirin mi şirin bir yaratık: Eğer Dok Go Jin böyle huysuz ama sevimli bir adam olmasaydı, favorim kesinlikle bu nerd doktor olurdu! Kısacası The Greatest Love, karakterleriyle ve hikâyesiyle şimdiden gönlümü kazandı. Üstelik üçüncü bölümde Park Si Yeon’cuğumu bile gördüm (Coffee House’tan beri pek bi seviyorum bu kızı…), 9. bölümde mi ne, bi de Lee Seung Gi’yi görecekmişiz, daha ne olsun?! Bu yaz sağlam bir kahkaha arayanlara tavsiyemdir! 😉