Türkiye’den özlediğim tatlar… ve Türkiye’ye dönünce özleyeceklerim

Yurt dışında yaşamanın kendine göre güzellikleri ve zorlukları var. Ve bence bu zorlukların başında alıştığımız damak tadına erişememek geliyor… Gerçi tabii evimizde Türk yemekleri pişiyor; hatta -ayda yılda bir de olsa- zeytinyağlı yaprak sarma, hünkârbeğendi vs. bile yapıyorum ama insanın canı arada bir şöyle bol tereyağlı iskender, acılı lahmacun ya da cağ kebabı falan çekiyor ve evde bunlar pişmiyor haliyle… Bu istekleri kısa süreli Türkiye ziyaretlerinde gidermeye çalışmaksa bize “2 haftada 5 kilo” olarak geri dönüyor Şimdi memleket özlemimin tavan yaptığı bugünlerde yiyemediğim yemeklerin resmine bakıp yutkunurken sizle de bu güzellikleri paylaşıp az da olsa özlem gidereyim bari… İşte benim en çok özlediklerim:

Simit

Evet, bildiğin simit. Ankara simidi olursa hele, cillop olur. Uçaktan inip otogara geçtiğim zaman taze/bayat demeden bir kutu vişne suyuyla birlikte tükettiğim ilk şey, nar gibi kızarmış bir simittir. Susamlarına kurban! Tuzlu hamurişi niyetine bi tek kraker gibi bir şey olan pretzel’ı bilen salak Amerikalılar simit, açma ve poğaça yemeyerek neler kaçırdıklarını bir bilselerdi keşke! 😛

Döner / İskender

Elbette kebaplar da bu listede kendilerine ilk sıralardan yer buluyor… Şimdi tabii burda da Türk lokantaları var, ve Adana olsun, döner olsun yapıyorlar hepsini. Ama etinden midir nedir, burda yediklerimizde bir türlü Türkiye’deki o kebapların tadını bulamıyoruz… O yüzden şöyle iyi yapılmış bir iskenderi, lahmacunu, adanayı nasılllll özlüyorum anlatamam!

Maraş dondurması

Ahhh, var yaa, şu sıcak yaz günlerinde özlemiyle en çok burun direğimi sızlatan nimetlerden biri de dondurma: Buradaki açık dondurmalar krema gibi, McDonalds’ın krem şanti benzeri dondurması vardır ya, işte hepsi aynı: Adamlar dondurma yapmayı bilmiyorlar yahu! “New York’un en ünlü dondurması!” “Aşağı Minnesotalı Kendall ustanın bilmem kaç senelik ünlü dondurmacısı” vs. gibi bir sürü meşhur dondurmacıyı özellikle arayıp buldum da, hiçbirinde Türk dondurmasının tadını bulamadım… Hele de o Maraş dondurması: O kıvam, o süt tadı, ahhh ahhh! 😛 Nasıl özledim, nasıllll!

Semizotu

Bu adamlar yeşil sebzeleri hiç bilmiyor abicim… Bilmedikleri için de talep olmuyor, yeşillikler çok az miktarda üretiliyor ve fahiş fiyatlara satılıyorlar (iki filiz dereotu 5-6 dolara satılıyor mesela, yuh yani!) ABD’de et, sebzeden ucuzdur! İşte böyle bir ortamda en sevdiğim sebzelerden olan, hem çiğ salatasını hem de pişmiş yemeğini çok sevdiğim semizotunun da esamesi bile okunmuyor… Hatta semizotunun bir İngilizce’si var mı, ondan bile emin değilim 😛 Yıllar var ki semizotu yemedim (hüngür… buraya acıklı müzik girin :P)

Ama öte yandan burda keşfedip de Türkiye’ye dönünce çok arayacağım tatlar da var… Aslına bakarsanız bunlar Türkiye’de yok mu, bal gibi de var aslında. Ama benim arayacağım şey, performans/fiyat oranı yüksekliği galiba:

Suşi

Suşiyi ilk defa ABD’de denemiş olmakla beraber aslında Türkiye’de de rahatlıkla bulunabileceğinin farkındayım. Ama bu listeye alma sebebim, fiyatı: Türkiye’de Japon ve Çin yemeklerinin hâlâ çok lüks ve pahalı kategorisine girdiğini zannediyorum. Ama ABD’de öyle değil: 4 dolara en kalitelisinden bir porsiyon California roll yiyebiliyorsunuz. (Zaten beni iki, en fazla üç porsiyon doyuruyor…) Çin yemeklerini zaten eve söylüyorsunuz, pizzadan bile ucuza geliyor. Hatta “açık büfe, ne kadar yersen ye, aynı parayı öde” tadındaki Çin lokantaları var ki, işte şöyle bir suşi tabağını tek başınıza yiyip 10 dolar falan gibi komik bir para ödeyebilirsiniz (evet yaptık bu hayvanlığı):

Haagen Dasz – Lindt

Bu hazır dondurma markası ile İsviçre çikolatası da listeye fiyatları yüzünden giriyor: Haagen Dazs dondurmalar burda 3-4 dolar (TR’de 18 lira falandı bi ara o_O), Lindt’in muhteşem çikolataları ise yine 2-3 dolar cıvarı (onunsa migros/kipalarda 10-12 lira olduğunu görmüştüm..) Yuh yani, nasıl vergiler koyuyorsunuz, niye bunlar Türkiye’de bu uçuk paralara satılıyor ulan?!

Simply Lemonade

Vee işte son olarak annenizin evde yapılmış limonatası tadında (hatta daha güzel :P), Uludağ limonatanın yanında halt etmiş olduğu, muhteşem lezzet Simply Lemonade’i tanıtayım sizlere: Bu limonataya ba-yı-lı-yo-rum! Raspberry aromalı olanına daha da bir bayılıyorum. Ve işin ilginci, içinde hiçbir katkı maddesi, ekstra bir şey olmaması: limon, şeker, su. Tam anlamıyla “simply” lemonade yani. (Amma reklam yaptım yalnız ha, firmadan para almış gibi oldum, yok öyle bir şey 😛 Maksat ABD’deki diğer yurttaşlarıma bi faydam dokunsun 😉 )

Bunun dışında bir de Türkiye’deyken özenip buraya geldiğimde bir naneye benzemediğini fark ettiğim tatlar var ki, mesela ilk aklıma gelen Dr. Peppers gazozları (iğrenç bir şurup tadında), Amerikan çikolataları (Hershey mesela, böğk!), ve polis filmlerinde sürekli görüp çok güzel bir şey zannettiğimiz, oysa feci ağır bir şeker bulamacından başka bir şey olmayan donut’lar oldu ki, onlara da ayrı bir yazı yazmak lâzım 😉