Yine mi güzeliz, yine mi kitap…

Geçen vikitap’ta biri “bu kadar kitabı kitapçıda okuyorsun galiba .S .S” diye mesaj atmış. Hayır güzelim, yalnızca metro+vapur yolculuğum kitap okumakla geçiyor; bir de hızlı okuyan bir insan olduğum için iki-üç günde bir kitap bitirebiliyorum… (Bu hızlı okuma olayının kursları vardı bir ara, değil mi? Bendeyse tamamen kendiliğinden gelişti. Ama çocukken tam aksine, okuma hızımı yavaşlatmaya uğraşırdım: Çocuk kitaplarının inceliği malum; kitabı alıp kitapçıdan eve gelene kadar yolda bitiveriyorlardı yauu! Sinir oluyordum sinir…)

Son okuduklarımdan bir kısmını (bu aralar çok satanlar listesinde olanları) kısa kısa anlatayım size. Bu fikri Naz’dan aldım, bakınız şu yazısı. Ancak ondan önce yazımızın reytingini biraz artıralım:

“Hayır arkadaşım, Hadise ve Murat Boz sevgili değiller. Onlarınki TV kameraları karşısında rating olsun diye oynanan bir flörtleşme oyunuydu, o kadar.”

(Evet, blog aramalarımın yarısı bu konu üzerineydi, ben de araya reklam alayım dedim, kusura bakmayın :P)

Uyumsuz Defne Kaman’ın Maceraları: Buket Uzuner’in bende kredisi boldur. Sıkıcı bir kitap olan İstanbullular romanı bile kendisini okuma isteğimi söndürememişti 😛 O yüzden bu kitabı da hevesle aldım. Eski Türklere ve kamanlık geleneğine dair bir kitap oluşu ayrıca ağzımı sulandırıyordu. Ancak kitap maalesef beklentilerimi karşılayamadı: Defne Kaman’ı sevsem de yaratılan gizemin çok fos çıkması beni üzdü. Kitabın başlangıçta HES’lerle, kadın cinayetleriyle ilgili görünüp bizi heyecanlandırdıktan sonra dişe dokunur hiçbir şey söyleyememesi de (azıcık spoiler vereceğim burda: yardım isteyen kadıncağızın kurtarılamaması bir yana, böyük aktivist (!) Defne Kaman’ın bile olaylar sona erdikten sonra bu zavallı kadersizi anmaması, “vah vah yazık oldu” kabilinden bile tek laf etmemesi) beni feci halde hayalkırıklığına uğrattı. Yine de kitaptaki Kadıköy betimlemelerini ağzımın suyu aka aka okuduğumu itiraf etmeliyim. Öyle ki, bu romanı okuduğum sırada Kadıköy yakınlarında olmaktan dolayı çok mutlu oldum; kitaptan aldığım gazla Kadıköy sokaklarını, Akmar pasajındaki sahafları, Moda’yı bir kez daha bambaşka bir keyifle turladım. Evet, Uyumsuz Defne Kaman’ın Maceralarının en güzel yanı, Kadıköy’de geçmeleriydi. Serinin devam kitaplarını okur muyum, açıkçası emin değilim. Notum (6.5’tan) 7/10.

Hikâyem Paramparça: Emrah Serbes’in Afili Filintalar’daki yazılarının bir derlemesi. (Açıkçası, kitabın böyle olduğunu bilseydim satın almaz, açar internetten okurdum :P) Behzat Ç. fanı olduğum halde yazarın hiçbir kitabını okumamış olmaktan dolayı utanıp son romanıyla başlayayım dedim, ve işte bu denemelerle karşılaştım. Tabii ki bir Dostoyevski değil ama Allah için içinde çok hoş tespitler var. Mesela şunlar:

“İşler yolunda gitmiyorsa mazi denilen şey bir enkazdır ve hatıraların da son kullanma tarihleri vardır. Küflenirler, kokuşurlar, bozulurlar. Mezunlar derneğine pilav yemeye gidenlerin çoğunun halinin vaktinin yerinde olması tesadüf olamaz. Ancak şimdiki halinden memnunsan geçmişi hatırlatacak organizasyonlardan keyif alırsın. Hatta geçmişin ne kadar boktan olursa aldığın keyif de o kadar artar.”

“İnsan en az üç kişidir. Kendisi, olmak istediği kişi ve aradaki farkta yaşayan üçüncü. …Yine bu yüzden iki insanın birbirine âşık olması en az altı kişi arasında geçen bir hadisedir. Hangi kişiliğinin hangi kişiliğe, hangi parçanın hangi parçaya özlem duyduğunu çözemediğinde, içmeyi unuttuğun sigara parmaklarını yakana kadar karşı duvara bakarsın.Ve o zaman anlarsın hayatının uzun zamandır neden başka birinin hikâyesiymiş gibi gözükmeye başladığını.”

Notum 7/10.

Yedinci Gün: İhsan Oktay Anar da favori yazarlarımdandır. Puslu Kıtalar Atlası’nı iki defa okudum, beş-on yılda bir de tekrar okurum sanırım. Onun o ağdalı dilini, absürt ve fantastik olaylarla bezeli tarihi romanlarını pek severim. Ama bu kitabı pek olmamış sanki. Önceki kitaplarındaki müthiş kurguların yanında sönük kalmış, tüm parçaların en sonda bağlandığı güzel bir öykü yerine kopuk kopuk öykülerin zoraki bağlandığı bir romana dönüşmüş… Yine de çok güzel kısımları yok muydu, vardı elbet. Mesela dünya tarihini kendi üslubunca tatlı tatlı özet geçtiği bir bölüm vardı ki, beni benden aldı, tadına doyamadım. İşte o kısımdan minik bir kuple, bakın şu kadarcık satırda kaç tarihi olayı sayacaksınız:

“…cennet olmasaydı, onu icat etmek gerekecekti. Nitekim biri etti ve onu çarmıha gerdiler…

…böylece barbarlardan ezkazâ kral olanların kafalarına bizzat Papa tarafından taç yerleştirildi. Ayrıca sevap kazanmak için Papa, bu cahillere az buçuk ilim irfan öğretti. Ama yine de pek vahşiydiler! Hele içlerinde bir piç vardı ki, Vilyam adını taşıyordu. Piç diya alay edilen bu adam sonunda bismillah deyip ordusuyla Britanya’yı fethetti. …Vilyam’ın zürriyetinden Rişar kahramanlığıyla nam salmıştı …Fakat işe bak ki, ondan sonraki Con epey tıynetsiz çıkmıştı. Milletine laf lakırdı dinletemedi. Tebaası büyük bir kartona arzuhâl yazıp adamcağızın önüne koydu  …Papanın pompaladığı harp yine tüccarların işine yaramış, bu taife ziyadesiyle zengin olmuştu …Gel gör ki elâlem dünya kadar para kazandıkça adamın birinin ağzının suyu akıyordu. Az buçuk bilgisi ve yarım aklıyla Kraliçe İzabella’nın huzuruna çıkan bu adam allem etti kallem etti ve kadıncağızı kendisine üç sefine vermeye ikna etmeyi başardı…” 

Notum 7/10.

Pi’nin Yaşamı: İşte muhteşem bir roman. Önce kitabı okudum, ardından filmini izledim. Her ikisi de harikaydı. Filmde kitapta olmayan bazı sahneler var, kitapta ise filmde olmayan bazı ayrıntılar. Kitaptaki bu bazı ayrıntılardan dolayı ilk hikâye bana daha gerçekçi geldi (ne demek istediğimi yalnızca bilenler anladı, kıpss 😉 ) ama her ikisine de inanmayı seçenlerin mantığını anlayabiliyorum. Yalnız “her bulduğu dine inanan çocuk” nedir abi? “Şerefsizim benim aklıma gelmişti!” diyesim var, ama dinden çıkmamak için demiyorum, asdakjsdkaks 😀 Yalnız kitapta anne-baba-papaz-imam ve brahman’ın aynı yerde karşılaştıkları bir sahne vardı ki gülmekten okumaya bir süre ara vermek zorunda kalmıştım! 😀 Şahane bir yaşam, şahane bir kitap. Notum 9/10 (zaten 10, yani mükemmel notunu şu dünyada pek az kitaba verebiliyorum :P)